biography of indira gandhi in telugu

ఇందిరాగాంధీ బయోగ్రఫీ | Indira Gandhi Biography in Telugu

భారతదేశంలో మొట్టమొదటి మహిళా ప్రధానమంత్రి, 1996 నుండి 1977వరకు వరుసగా మూడు పర్యా యాలు, మళ్లీ 1980లో ప్రధాన మంత్రిగా పనిచేసి ఐరన్‌ లేడీ ఆఫ్‌ ఇండియాగా పిలువబడిన ప్రజా నాయకురాలు శ్రీమతి ఇందిరాగాంధీ.

అసలు పేరు….

1917నవంబర్‌ 19న జన్మించిన ఇందిరాగాంధీ భారత తొలి ప్రధాని జవహార్‌లాల్‌నెహ్రూ ఏకైక కుమార్తె. అసలు పేరు ఇందిరా ప్రియదర్శినిగాంధీ. Indira Gandhi Biography in Telugu

జవహర్‌లాల్‌నెహ్రూ, కమలా నెహ్రూల ఏకైక సంతానం. ఆమె ఉత్తరప్రదేశ్‌లోని అలహాబాదులో ఆనంద్‌ భవన్‌లో జన్మించింది.

తన తాత మోతిలాల్‌నెహ్రూ అల హాబాద్‌లో పేరొందిన న్యాయవాది. ఇందిరాగాంధీ పుట్టేసరికి భారతదేశం ఆంగ్లేయుల పాలనలో ఉండేది.

విద్యాభ్యాసం…..

దేశం ఆర్థికంగా, సామాజికంగా అల్లకల్లోలంగా ఉండేది. ఇందిరాగాంధీ అలహా బాదులో ప్రాథమిక విద్యాభ్యాసం అనంతరం పూణె విశ్వవిద్యా లయం నుండి మెట్రిక్‌ పరీక్షలో ఉత్తీర్ణురాలైంది.

రవీంద్రనాథ్‌ ఠాగూర్‌ స్థాపించిన శాంతినికేతన్‌లో చేరి క్రమశిక్షణతో కూడిన జీవితాన్ని గడిపింది. జాతీయోద్యమంలో భాగంగా జవహార్‌లాల్‌ నెహ్రూ, కమలా నెహ్రూ తరచుగా జైలుకు వెళ్లడం వల్ల తన తల్లి కమలానెహ్రూ ఆరోగ్యం క్షీణించింది.

కమలా నెహ్రూ మరణించడంతో …….

చికిత్స నిమిత్తం వెళ్లిన తర్వాత అక్కడే తల్లికి తోడుగా ఉంటూ ఒక స్కూళ్లో చేరింది. ఎంత చికిత్స చేసినా తల్లి ఆరోగ్యం కుదుటపడకపోవడం వల్ల తన 17వ యేటనే కమలా నెహ్రూ మరణించడంతో ఇందిరా గాంధీ ఒంటరైంది.

తల్లి మరణం తర్వాత ఒంటరిగా ఉన్న ఇందిరకు నెహ్రూ మనోధైర్యాన్ని ఇస్తూ నాయకత్వ లక్షణాలు నూరిపోసే వారు.పై చదువుల నిమిత్తం ఇంగ్లాండ్‌లోని ఆక్స్‌ఫర్డ్‌ విశ్వవిద్యా లయంలో చేర్పించారు.

వివాహానికి నెహ్రూ ఇష్టపడలేదు….Indira Gandhi Biography Telugu

ఆమె చదువుతున్న రోజుల్లో జర్నలిస్టు అయిన ఫిరోజ్‌గాంధీతో పరిచయం ఏర్పడి వివాహానికి దారి తీసింది. కానీ వారిద్దరి వివాహానికి నెహ్రూ ఇష్టపడలేదు.

చివరగా మహాత్మాగాంధీ సలహా మేరకు 1942లో ఇందిర, ఫిరోజ్‌ గాంధీల వివాహం జరిగింది.

స్వాతంత్య్ర పోరాటంలో నెహ్రూ జైలు జీవితాన్ని అనుభవిస్తున్న సమయంలో ఇందిరా గాంధీ దేశచరిత్ర, ప్రపంచచరిత్ర గురించి తన తండ్రికి ఉత్తరాలు రాస్తూ దేశంలో నెలకొన్న పరిస్థితులను తెలియచేసేది.

ఉద్యమంలో ధైర్యంగా ….

స్వాతం త్య్ర పోరాటంలో సైతం పాల్గొంటూ తండ్రికి తగ్గ కూతురుగా ఉద్యమంలో ధైర్యంగా పాల్గొనేది.

1942లో జరిగిన క్విట్‌ ఇండియా ఉద్య మంలో పాల్గొనడం వల్ల పోలీసులు ఆమెను అరెస్టు చేసి జైలుకు పంపారు. జైలులో ఉండగానే మగ పిల్లవాడికి జన్మనిచ్చింది.

1943 మే 13న విడుదలైంది.ఇందిరాగాంధీ ఎన్నో సంవత్సరాల పాటు నెహ్రూ వెనుకనే ఉంటూ అనుకోకుండా రాజకీయరంగ ప్రవేశం చేసింది.Indira Gandhi Biography Telugu

జాతీయ కాంగ్రెస్‌….

ఆమె సేవలకు గుర్తింపుగా 1959లో భారత జాతీయ కాంగ్రెస్‌కు అధ్యక్షురాలైంది.

ఆ తర్వాత జరిగిన పరి ణామంలో నెహ్రూ మరణాంతరం, లాల్‌ బహదూర్‌శాస్త్రి మంత్రి వర్గంలో సమాచార ప్రసారశాఖ మంత్రిగా కేబినెట్‌ హోదాలో పనిచేసి అందరి మన్న నలుపొందారు.

తర్వా త 1962 జనవరి 24న మొట్టమొదటిసారిగా ప్రధానమంత్రిగా కాంగ్రెస్‌పార్టీ ప్రకటించింది.

మొదటిమహిళా ప్రధానిగా బాధ్యతలు స్వీకరించిన ఆమె రికార్డ్స్‌సృష్టించింది.ప్రపంచ నేతలతో మంచిగుర్తింపుపొందుతూ, అందరి దృష్టిని ఆకర్షించేది.

హర్యానా రాష్ట్రం ఏర్పాటు……

సిక్కుల కోరిక మేరకు హర్యానా రాష్ట్రం ఏర్పాటు చేసింది. ప్రపంచ బ్యాంకు, పశ్చిమ దేశాల సహకారంతో దేశ ఆర్థికవ్యవస్థను చక్కదిద్దినది.

గరీబీ హటావో…… Biography of Indira Gandhi Telugu

కొందరు నేతలు రెండోసారి ప్రధానిగా ఒప్పుకోని సమయంలో ‘గరీబీ హటావో’ నినాదంతో నలభైమూడు రోజులపాటు దేశమంతటా పర్యటిస్తూ 300 సభలు, 36వేల మైళ్లు పర్యటన చేసి ప్రజల దృష్టిలో గొప్ప నాయకురాలిగా పేరు సంపాదించుకుంది.

ఆమె పరిపాలన కాలంలో రైల్వే కార్మికులు, ఉద్యోగులు సమ్మె చేసి ప్రభుత్వాన్ని స్తంభింప చేసినప్పుడు వారిపై చర్యలు తీసుకుంటూ ఉద్యోగాలు తొలగించి నప్పుడు వారి ఆగ్రహానికి గురికావడం, వారు కోర్టు ద్వారా మళ్లీ ఉద్యోగాలు పొందారు. గరీబీ హటావో…… Biography of Indira Gandhi Telugu

ఆ తర్వాత ఎన్నికల్లో ఓటుద్వారా ఇందిరా గాంధీ ప్రభుత్వాన్ని ఓడించారు.అందుకే కార్మికులు, ఉద్యోగులతో పెట్టుకున్న ఏ ప్రభుత్వాలు నిలబడలేవని అనడానికి ఇదొక నిదర్శనంగా చెప్పవచ్చును.

ఇందిరాగాంధీ ఎన్నికచెల్లదని ప్రతిపక్షాలుకోర్టు లో……

అలాగే 1971లో ఆమేథి లోక్‌సభ నియోజకవర్గం నుండి రాజ్‌ నారాయణపై గెలిచిన సందర్భంలో ఇందిరాగాంధీ ఎన్నికచెల్లదని ప్రతిపక్షాలుకోర్టు లో సవాల్‌ చేసిన క్రమంలో 1975లో అలహాబాద్‌ కోర్టు ఆమె ఎన్నిక చెల్లదని ఆరు సంవత్సరాలు పాటు ఎన్నికల్లో పాల్గొనరాదని కోర్టు తీర్పునిచ్చింది.

కానీ దానిపై స్టే ఆర్డర్‌ తెచ్చుకుంది. కానీప్రతిపక్షా లు ఇందిరాగాంధీకి వ్యతిరేకంగా పెద్దర్యాలీ నిర్వహించి, శాంతి భద్రతలకు విఘాతం కలిగించారు.

రాష్ట్రపతి ఎమర్జెన్సీ…..గరీబీ హటావో…… Biography of Indira Gandhi

అప్పుడు రాజ్యాంగంలోని 352 ఆర్టికల్‌ ప్రకారం1975జూన్‌ 25న రాష్ట్రపతి ఎమర్జెన్సీవిధించారు.

భారతదేశంలో పంచవర్ష ప్రణాళి కలతో దేశాన్ని అభివృద్ధి చేయాలని తమ తండ్రి ఆకాంక్ష మేరకు పేదరిక నిర్మూలనకోసం 20సూత్రాల పథకాన్ని ప్రవేశపెట్టి దేశ ఆర్థిక పరిస్థితిని చక్కపెట్టారు.

రాజకీయాల్లో ఆమెకు కుమారులు రాజీవ్‌ గాంధీ, సంజ§్‌ుగాంధీలు అండగా నిలిచారు.

పథకాల ద్వారా ప్రజాసంక్షేమం కోసం ప్రణా ళికలు రూపొందించుకుని దేశ ప్రజల కోసం స్వపరిపాలన అందిం చిన గొప్పనేత.ప్రజల హృదయాల్లో చెరగని ముద్ర వేసిన ఆమెను 1984 అక్టోబరు 31న ఆమె అంగరక్షకులే ఇందిరాగాంధీని కాల్చి చంపారు.

Related Post

How to open an upstox account online: a step-by-step guide, muslim girls names from quran, మహ్మద్ షమీ బయోగ్రఫీ | mohd shami biography in telugu, ఈవీఎం electronic voting machines in telugu.

• ఎన్నిక‌లు 2024
• రాబోయే ఎన్నిక‌లు
• ఎన్నికల వార్తలు
• లోక్ స‌భ ఎన్నిక‌లు

ఇందిరా గాంధీ

దేశాన్ని నడిపించిన చరిష్మా గల, వివాదస్పద రాజకీయ నాయకులలో ఇందిరా గాంధీ అగ్రగణ్యులు. 1966-1977 వరకు మళ్ళీ 1980 లో నుంచి 1984 లో ఆమె కన్నుమూసేంత వరకు దేశ ప్రధాన మంత్రిగా పని చేశారు.

• ఆంధ్రప్రదేశ్
• అరుణాచల్ ప్రదేశ్
• ఛత్తీస్‌గఢ్
• హిమాచల్ ప్రదేశ్
• మధ్యప్రదేశ్
• పాండిచ్చేరి
• ఉత్తరప్రదేశ్
• పశ్చిమబెంగాల్
• Aam Aadmi Party
• All India Anna Dravida Munnetra Kazhagam
• All India Majlis-e-ittehadul Muslimeen
• All India Majlis-e-ittehadul Muslimoon
• All India Trinamool Congress
• Apna Dal (soneylal)
• Bahujan Samaj Party
• Bharatiya Janta Party
• Bhartiya Jagaran Party
• Biju Janata Dal
• Communist Party Of India (marxist)
• Dravida Munetra Kazhagam
• Independent
• Indian National Congress
• Indian National Lok Dal
• Jammu & Kashmir National Conference
• Jammu & Kashmir Peoples Democratic Party
• Janata Dal (samajwadi)
• Janata Dal (united)
• Jharkhand Mukti Morcha
• Lok Jan Shakti Party
• Makkal Needhi Maiam
• Mizo National Front
• Nationalist Congress Party
• Nationalist Democratic Progressive Party
• Pattali Makkal Katchi
• Rashtriya Janata Dal
• Rashtriya Lok Dal
• Rashtriya Lok Samta Party
• Samajwadi Party
• Shiromani Akali Dal
• Sikkim Democratic Front
• Telangana Rashtra Samithi
• Yuvajana Sramika Rythu Congress Party

Quick Links

ఇందిరా గాంధీ బయోగ్రఫీ (జీవిత చరిత్ర), ఇందిరా గాంధీ వ్యక్తిగత జీవితం, ఇందిరా గాంధీ రాజకీయ జీవితం, ఇందిరా గాంధీ సాధించిన విజయాలు, ఇందిరా గాంధీ సంబంధించి ఆసక్తికరమైన విషయాలు.

• ఇందిరా గాంధీ ఆస్తులు

దేశాన్ని నడిపించిన చరిష్మా గల, వివాదస్పద రాజకీయ నాయకులలో ఇందిరా గాంధీ అగ్రగణ్యులు. 1966-1977 వరకు మళ్ళీ 1980 లో నుంచి 1984 లో ఆమె కన్నుమూసేంత వరకు దేశ ప్రధాన మంత్రిగా పని చేశారు. దేశ తొలి ప్రధాని జవహర్ లాల్ నెహ్రూ కుమార్తెగా ఆమె బాల్యం ఒంటరితనంతో విషాదభరితంగా సాగింది. చిన్న వయసులోనే ఆమె తల్లిని కోల్పోయారు. స్వతంత్ర ఉద్యమ సమయంలో నెహ్రు ఆమెను తరచుగా గదిలో ఉంచేవారు. ఆమె విద్యాభ్యాసం వివిధ బోర్డింగ్ స్కూళ్లలో సాగింది. 1942 లో ఫిరోజ్ గాంధీని పెళ్లాడారు. తన తండ్రి మరణానంతరం రాజకీయాల్లోకి వచ్చారు. నెహ్రు అనంతరం పార్టీలో ఎదిగి, లాల్ బహదూర్ శాస్త్రి హయాంలో సమాచార, ప్రసారాల శాఖ మంత్రి అయ్యారు. పార్టీ మద్దతుతో 1996 లో ఆమె దేశ ప్రధాని అయ్యారు. పార్టీలో ఆమె సర్దుకుపోయే ధోరణిలో ఉంటారని పార్టీ సభ్యులు భావించినప్పటికీ, వాళ్ళ అంచనాలకు విరుద్దంగా, వారు వ్యతిరేకించినప్పటికీ బ్యాంకులను జాతీయం చేశారు. పార్టీలోని పలువురు ఆమెను పార్టీ నాయకురాలిగా తోసిపుచ్చినప్పటికీ, వాళ్లపై ప్రతీసారి పైచేయి సాధించి అధికారంలోకి వచ్చారు. ప్రధానిగా ఆమె హయాంలో అవినీతి ఆరోపణలు మరియు నిరంకుశ పాలనతో అత్యవసర పరిస్థితి విధించడంతో ఆమె సంకీర్ణ కూటమికి అధికారం అప్పగించాల్సి వచ్చింది. అయితే ప్రతికూల భావనలను బద్ధలు కొడుతూ 1980 లో ఆమె మరోసారి అధికారంలోకి వచ్చారు. అయితే ప్రధానిగా ఆమె తీసుకున్న కొన్ని కఠిన నిర్ణయాలు ఆమె మరణానికి కారణమయ్యాయి. ఆపరేషన్ బ్లూ స్టార్ పేరిట వందల మంది సిక్కులను చంపటం, వేలాది శరణార్థులకు వోట్ హక్కులు కల్పించటం, నెల్లి మారణఖండ వంటి ఘటనలు ఆమె హయాంలో చోటు చేసుకోవడంతో 1984 లో ఆమె దారుణ హత్యకు గురయ్యారు.

ఇందిరా గాంధీ నికర ఆస్తులు

• 1980 జనవరి నుంచి కేంద్ర రక్షణ శాఖా మంత్రిగానూ సేవలందించారు.
• మార్చ్ 1971 నుంచి కేంద్ర సమాచార, ప్రసార శాఖా మంత్రిగా పని చేశారు.
• జూన్ 1970 నుంచి నవంబర్ 1973 వరకు కేంద్ర హోం వ్యవహారాల శాఖా మంత్రిగా పని చేశారు.
• జులై 16, 1969 నుంచి జూన్ 26, 1970 వరకు కేంద్ర ఆర్ధిక శాఖా మంత్రిగానూ సేవలందించారు.
• ప్రధాని పదవితో పాటు 1967 సెప్టెంబర్ నుంచి మార్చ్ , 1977 వరకు ; మళ్ళీ జూన్, 1972- మార్చ్ 1977 వరకు ; 1980 జనవరి నుంచి కేంద్ర అణు విద్యుత్, అంతరిక్ష మంత్రిగా పని చేశారు. సెప్టెంబర్ 5, 1967 నుంచి ఫిబ్రవరి 14, 1969 వరకు కేంద్ర విదేశీ వ్యవహారాల శాఖా మంత్రిగా సేవలందించారు.
• 1996 జనవరి నుంచి మార్చ్ 1977 వరకు మళ్లి జనవరి 14, 1980 నుంచి 1984 వరకు ప్రధానిగా పని చేశారు. దీంతోపాటు 1966-77 మధ్య ప్రణాళిక సంఘం చైర్మన్ గా సేవలందించారు.
• రాజ్యసభ సభ్యురాలిగా ఎన్నికై , కేంద్ర సమాచార, ప్రసార శాఖా మంత్రి అయ్యారు.
• కాంగ్రెస్ వర్కింగ్ కమిటీ, పార్టీ కేంద్ర ఎన్నికల కమిటీల్లో సభ్యురాలిగా నియమితులయ్యారు.

Disclaimer: The information provided on this page is sourced from various publicly available platforms including https://en.wikipedia.org/ , https://sansad.in/ls , https://sansad.in/rs , https://pib.gov.in/ , https://affidavit.eci.gov.in/ and the official websites of state assemblies respectively. While we make every effort to maintain the accuracy, comprehensiveness and timeliness of the information provided, we cannot guarantee the absolute accuracy or reliability of the content. The data presented here has been compiled without consideration of the objectives or opinions of individuals who may access it.

భారత్‌లో పేరుగాంచిన నాయకులు

• యోగి ఆదిత్యనాథ్
• నిర్మ‌లా సీతారామ‌న్
• నితీష్ కుమార్
• నరేంద్ర మోడీ
• నారా చంద్రబాబు నాయుడు
• న‌వీన్ ప‌ట్నాయక్
• సోనియా గాంధీ
• సుబ్ర‌మ‌ణియ‌ణ్‌ స్వామి
• భూపేష్ బాఘేల్
• గులాం న‌బీ ఆజాద్
• అస‌దుద్దీన్ ఓవైసీ
• అఖిలేశ్ యాద‌వ్
• అరవింద్ కేజ్రీవాల్
• శివ‌రాజ్ సింగ్ చౌహాన్‌
• మెహబూబా ముఫ్తీ
• మ‌నోహ‌ర్ లాల్ ఖ‌ట్ట‌ర్
• మ‌మ‌తా బెన‌ర్జీ
• ఉద్ధ‌వ్ థాక‌రే
• క‌ల్వ‌కుంట్ల చంద్ర‌శేఖ‌ర్ రావు
• రాహుల్ గాంధీ
• రాజ్ నాథ్ సింగ్
• బీ ఎస్ య‌డ్యూర‌ప్ప
• దేవేంద్ర ఫ‌డ్న‌వీస్
• తేజ‌స్వీ ప్ర‌సాద్ యాద‌వ్
• హెచ్ డీ కుమార స్వామి
• పినరయి విజయన్
• ప్రియాంక గాంధీ వాద్రా
• ఎం కే స్టాలిన్
• వై ఎస్ జ‌గ‌న్ మోహన్ రెడ్డి

• Don't Block
• Block for 8 hours
• Block for 12 hours
• Block for 24 hours
• Dont send alerts during 1 am 2 am 3 am 4 am 5 am 6 am 7 am 8 am 9 am 10 am 11 am 12 pm 1 pm 2 pm 3 pm 4 pm 5 pm 6 pm 7 pm 8 pm 9 pm 10 pm 11 pm 12 am to 1 am 2 am 3 am 4 am 5 am 6 am 7 am 8 am 9 am 10 am 11 am 12 pm 1 pm 2 pm 3 pm 4 pm 5 pm 6 pm 7 pm 8 pm 9 pm 10 pm 11 pm 12 am

• తాజా స‌మాచారం
• మీడియా కవరేజి
• మన్ కీ బాత్’ (మనసు లో మాట)
• ప్ర‌ధాన‌మంత్రి సందేశం
• పార‌ద‌ర్శ‌క‌తే ల‌క్ష్యం
• సమాచార హక్కు (ఆర్టిఐ)
• అధికారుల జాబితా (పిఎంఓ)
• ప్రధాన మంత్రి ఇంటర్ వ్యూలు
• ప్ర‌ధాన‌మంత్రి జాతీయ స‌హాయ నిధి
• జాతీయ రక్షణ నిధి
• పిఎం కేర్స్ ఫండ్ గురించి
• అంతర్జాతీయ సందర్శనలు
• దేశీయ సందర్శనలు
• ప్రధాన మంత్రి ని గురించి తెలుసుకోండి
• మాజీ ప్ర‌ధాన‌మంత్రులు
• ఒక సంవత్సరం
• రెండు సంవత్సరాలు
• మూడు సంవత్సరాలు
• నాలుగు సంవత్సరాలు
• దృశ్య మాలిక‌
• ప్రసంగాలు/ తాజా సంఘటనలు
• ప్రసంగ పాఠాలు
• ప్రధాన మంత్రి ఉపన్యాసాలు (వీడియోలు)
• ఇన్ఫోగ్రాఫిక్ లు & కోట్స్
• స్టాల్వార్ట్స్ (దిగ్గజాలు )
• సామాజిక మాధ్య‌మాల స‌మాచారం
• గౌర‌వ‌నీయులైన ప్ర‌ధానమంత్రితో సంభాషించండి
• ఈ-పుస్తకాలు
• కేంద్ర మంత్రివర్గ సభ్యుల మంత్రిత్వ శాఖలు
• పిఎమ్ఒ మొబైల్ యాప్ ను డౌన్ లోడ్ చేసుకోగలరు

శ్రీమ‌తి ఇందిరాగాంధీ

అత్యంత ప్ర‌ఖ్యాతిగాంచిన కుటుంబంలో 1917 న‌వంబ‌ర్ 19న జ‌న్మించిన శ్రీమ‌తి ఇందిరాగాంధీ స్వ‌తంత్య్ర భార‌త తొలి ప్ర‌ధాని పండిట్‌ జ‌వ‌హ‌ర్‌లాల్ నెహ్రూ కుమార్తె. ఇకోలే నౌవెల్, బెక్స్ (స్విట్జ‌ర్లాండ్‌) ఇకోలే ఇంట‌ర్నేష‌న‌ల్ – జెనీవా, ప్యూపుల్స్ ఓన్ స్కూల్ – పూనె, బొంబే, బాడ్మింట‌న్ స్కూల్ – బ్రిస్ట‌ల్‌, విశ్వ‌భార‌తి, శాంతినికేత‌న్‌, సోమ‌ర్ విల్ కాలేజ్ – ఆక్స్‌ ఫ‌ర్డ్ వంటి ప్ర‌ముఖ విద్యాసంస్థ‌ల్లో ఆమె చ‌దువుకున్నారు. అనేక అంత‌ర్జాతీయ విశ్వ‌విద్యాల‌యాల నుంచి గౌర‌వ డాక్ట‌రేట్ డిగ్రీలు పొందారు. ప్ర‌ముఖ విద్యా సంస్థ‌ల నుంచి విద్య‌ను అభ్య‌సించిన నేప‌థ్యం క‌లిగిన ఇందిరాగాంధీ కొలంబియా యూనివ‌ర్శిటీ నుంచి విశిష్ట ప్ర‌శంసా ప‌త్రం అందుకున్నారు. సాతంత్య్ర పోరాటంలో ఇందిరాగాంధీ చురుకుగా పాల్గొన్నారు. బాల్యంలో ఆమె ‘బాల్ చ‌ర‌ఖా సంఘ్’ స్థాపించారు. 1930లో స‌హాయ నిరాక‌ర‌ణ ఉద్య‌మంలో కాంగ్రెస్ పార్టీకి స‌హాయంగా ఉండేందుకు పిల్ల‌ల‌తో క‌ల‌సి ‘వాన‌ర్‌ సేన’ ఏర్పాటుచేశారు. 1942 సెప్టెంబ‌ర్‌లో జైలుకు వెళ్ళారు. 1947లో ఢిల్లీలో అల్ల‌ర్ల‌కు గురైన ప్రాంతాల్లో సేవా కార్య‌క్ర‌మాల‌కు నాయ‌క‌త్వం వ‌హించారు.

ఇందిరాగాంధీ 1942 మార్చి 26న ఫిరోజ్‌గాంధీని వివాహ‌మాడారు. ఆమెకు ఇద్ద‌రు కుమారులు. 1955లో కాంగ్రెస్ వ‌ర్కింగ్ క‌మిటీ, పార్టీ ఎన్నిక‌ల క‌మిటీల‌లో స‌భ్యురాలిగా నియ‌మితుల‌య్యారు. 1958లో కాంగ్రెస్ కేంద్ర పార్ల‌మెంట‌రీ బోర్డు స‌భ్యురాలిగా నియ‌మితుల‌య్యారు. ఏఐసిసి జాతీయ స‌మ‌గ్ర‌తా మండ‌లి ఛైర్ ప‌ర్స‌న్‌గాను, 1956లో అఖిల భార‌త యువ‌జ‌న కాంగ్రెస్ ప్రెసిడెంట్‌గాను ప‌నిచేశారు. 1959లో భార‌త జాతీయ కాంగ్రెస్ అధ్య‌క్ష ప‌ద‌విని చేప‌ట్టి 1960 వ‌ర‌కు ఆ ప‌ద‌విలో కొన‌సాగారు. 1978లో మ‌ళ్ళీ అదే ప‌ద‌విని చేప‌ట్టారు.

1964 నుంచి 1966 వ‌ర‌కు స‌మాచార ప్ర‌సార శాఖ మంత్రిగా ఉన్నారు. 1966 జ‌న‌వ‌రి నుంచి 1977 మార్చి వ‌ర‌కు భార‌త అత్యున్న‌త ప్ర‌ధాన‌మంత్రి ప‌ద‌విని అలంక‌రించారు. ఇదే కాలంలో 1967 సెప్టెంబ‌ర్ నుంచి 1977 మార్చి వ‌ర‌కు అణు ఇంధ‌న శాఖ మంత్రిగా ప‌నిచేశారు. 1967 సెప్టెంబ‌ర్ 5 నుంచి 1969 ఫిబ్ర‌వ‌రి 14 వ‌ర‌కు విదేశీ వ్య‌వ‌హారాల మంత్రిగా అద‌న‌పు బాధ్య‌త‌లు నిర్వ‌హించారు. 1970 జూన్ నుంచి 1973 న‌వంబ‌ర్ వ‌ర‌కు హోం మంత్రిత్వ‌శాఖ‌కు నాయ‌క‌త్వం వ‌హించారు. 1972 జూన్ నుంచి 1977 మార్చి వ‌ర‌కు అంత‌రిక్ష వ్య‌వ‌హారాల మంత్రిగా ప‌నిచేశారు. 1980 జ‌న‌వ‌రి నుంచి ప్ర‌ణాళికా సంఘం ఛైర్ ప‌ర్స‌న్‌గా వ్య‌వ‌హ‌రించారు. 1980 జ‌న‌వ‌రి 14న మ‌ళ్ళీ ప్ర‌ధాన‌మంత్రి ప‌ద‌విని చేప‌ట్టారు.

పెద్ద సంఖ్య సంఘాలు, సంస్థ‌ల‌తో శ్రీ‌మ‌తి ఇందిరాగాంధీకి సంబంధం ఉంది. క‌మ‌లా నెహ్రూ మెమోరియ‌ల్ హాస్పిట‌ల్‌, గాంధీ స్మార‌క నిధి, క‌స్తూర్బా గాంధీ మెమోరియ‌ల్ ట్ర‌స్టుతో ఆమెకు సంబంధం ఉంది. స్వ‌రాజ్ భ‌వ‌న్ ట్ర‌స్టుకు ఛైర్ ప‌ర్స‌న్‌గా ప‌నిచేశారు. 1950లో బాల్ స‌హ‌యోగ్‌, బాల్ భ‌వ‌న్ బోర్డు, చిల్డ్ర‌న్స్ నేష‌న‌ల్ మ్యూజియం కార్య‌క‌లాపాల్లో చురుగ్గా పాల్గొన్నారు. అల్హాబాద్ క‌మ‌లా నెహ్రూ విద్యాలయాన్ని ప్రారంభించారు. 1966-77 మ‌ధ్య జ‌వ‌హ‌ర్‌లాల్ నెహ్రూ యూనివ‌ర్శిటీ, నార్త్ ఇస్ట్ర‌న్ వంటి కొన్ని పెద్ద సంస్థ‌లతో క‌లిసి ప‌నిచేశారు. ఢిల్లీ యూనివ‌ర్శిటీ కోర్టు స‌భ్యురాలిగాను, యునెస్కోకు (1960-64) భార‌త ప్ర‌తినిధివ‌ర్గం స‌భ్యురాలిగాను, 1960-64లో యునెస్కో కార్య‌వ‌ర్గ మండ‌లి స‌భ్యురాలిగాను, 1962లో నేష‌న‌ల్ డిఫెన్స్ కాలేజ్ స‌భ్యురాలిగాను వ్య‌వ‌హ‌రించారు. సంగీత‌, నాట‌క అకాడ‌మీ, జాతీయ స‌మ‌గ్ర‌తా మండ‌లి, హిమాల‌య ప‌ర్వ‌తారోహ‌ణ సంస్థ‌, ద‌క్షిణ భార‌త హిందీ ప్ర‌చార స‌భ‌, నెహ్రూ మెమోరియ‌ల్ మ్యూజియం, లైబ్ర‌రీ సొసైటీ – జ‌వ‌హ‌ర్‌లాల్ నెహ్రూ మెమోరియ‌ల్ ఫండ్ తో కూడా ఆమెకు సంబంధముంది.

1964 ఆగ‌స్టులో రాజ్య‌స‌భ‌కు ఎన్నికైన శ్రీ‌మ‌తి ఇందిరాగాంధీ 1967 ఫిబ్ర‌వ‌రి వ‌ర‌కు ప‌నిచేశారు. నాలుగు, ఐదు, ఆరు లోక్‌స‌భ‌లో ఆమె స‌భ్యురాలిగా ఉన్నారు. ఏడ‌వ 1980లో లోక్ స‌భ‌కు ఆమె రాయ్ బ‌రేలీ (ఉత్త‌ర‌ప్ర‌దేశ్‌), మెద‌క్ (ఆంధ్ర‌ప్ర‌దేశ్‌) నుంచి ఎన్నిక‌య్యారు. త‌రువాత మెద‌క్ స్థానాన్ని ఉంచుకుని రాయ్ బ‌రేలీ స్థానాన్ని వ‌దులుకున్నారు. 1967-77లోను తిరిగి 1980లోను కాంగ్రెస్ పార్ల‌మెంట‌రీ పార్టీ నేత‌గా ఎన్నిక‌య్యారు.

విభిన్న‌మైన విస్తృతాంశాల ప‌ట్ల ఆస‌క్తి క‌లిగిన ఇందిరాగాంధీ జీవితం ప‌ట్ల స‌మ‌గ్ర దృక్ప‌థం క‌లిగి ఉండేవారు. కార్య‌క‌లాపాలు, వివిధ ర‌కాల ఆస‌క్తుల‌ను వేరువేరుగా కాక మొత్తంగా రంగ‌రించి ఆచ‌రించ‌డంలో త‌నదైన ప్ర‌త్యేక‌త‌ను ఇందిరాగాంధీ చాటుకున్నారు.

శ్రీ‌మ‌తి ఇందిరాగాంధీ ఎన్నో విజ‌యాలు అందుకున్నారు. 1972లో భార‌త ర‌త్న పుర‌స్కారాన్ని స్వీక‌రించారు. మెక్సిక‌న్ అకాడ‌మీ అవార్డు ఫ‌ర్ లిబ‌రేష‌న్ ఆఫ్ బంగ్లాదేశ్ (1972), ఎఫ్ఏఓ రెండ‌వ వార్షిక మెడ‌ల్ 1973, న‌గ‌రి ప్ర‌చారిణీ స‌భకు చెందిన సాహిత్య వాచ‌స్ప‌తి (హిందీ) అవార్డు (1976) అందుకున్నారు. 1953లో అమెరికాకు చెందిన మ‌ద‌ర్స్ అవార్డును స్వీక‌రించారు. దౌత్య‌వేత్త‌గా అందించిన సేవ‌ల‌కు గాను ‘ఇసిబెల్లా డి ఎస్టే అవార్డు ఆఫ్ ఇట‌లీ’ని, ఏల్ యూనివ‌ర్శిటీకి చెందిన హాలెండ్ మెమోరియ‌ల్ ప్రైజ్‌ను అందుకున్నారు. 1967, 1968 సంవ‌త్స‌రాల్లో వ‌రుస‌గా రెండుసార్లు ఫ్రెంచ్ ఇన్‌స్టిట్యూట్ ఆఫ్ ప‌బ్లిక్ ఒపీనియ‌న్ స‌ర్వేలో అత్యంత అభిమాన మ‌హిళ‌గా అవార్డు అందుకున్నారు. 1971 అమెరికాలోని ప్ర‌త్యేక గ్యాల‌ప్ పోల్ స‌ర్వేలో ప్ర‌పంచ అత్యంత అభిమాన నేత‌గా గౌర‌వం అందుకున్నారు. జంతు సంర‌క్ష‌ణ‌కు చేసిన కృషికిగాను 1971లో అర్జెంటీనా సొసైటీ ఆమెకు గౌర‌వ డిప్లొమా ప్ర‌దానం చేసింది.

ఇందిరాగాంధీ ప్ర‌ముఖ ర‌చ‌న‌ల్లో ‘ఇయ‌ర్స్ ఆఫ్ ఛాలెంజ్’ (1966 – 69) , ‘ఇయ‌ర్స్ ఆఫ్ ఎన్డీవ‌ర్’ (1969 – 72), ‘ఇండియా’ (లండ‌న్‌) (1975), ఇండే లాస‌న్నే(1979) మొద‌లైన‌వి ఉన్నాయి. ఇంకా అసంఖ్యాక‌మైన సంక‌ల‌నాలు, ప్ర‌సంగాలు, ర‌చ‌న‌లు వెలువ‌రించారు. భార‌త‌దేశంతోపాటు ప్ర‌పంచంలోని అనేక ప్రాంతాల్లో విస్తృతంగా ప‌ర్య‌టించారు. పొరుగు దేశాలైన ఆఫ్ఘ‌నిస్థాన్, బంగ్లాదేశ్‌, భూటాన్‌, బ‌ర్మా, చైనా, నేపాల్‌, శ్రీ‌లంక దేశాల‌ను సంద‌ర్శించారు. ఫ్రాన్స్‌, జ‌ర్మ‌న్ డెమోక్ర‌టిక్ రిప‌బ్లిక్‌, ఫెడ‌ర‌ల్ రిప‌బ్లిక్ ఆఫ్ జ‌ర్మ‌నీ, గుయాన్‌, హంగేరీ, ఇరాన్‌, ఇరాక్‌, ఇట‌లీ వంటి దేశాల్లో అధికార ప‌ర్య‌ట‌న‌లు జ‌రిపారు. అల్జీరియా, అర్జెంటీనా, ఆస్ట్రేలియా, ఆస్ట్రియా, బెల్జియం, బ్రెజిల్‌, బ‌ల్గేరియా, కెన‌డా, చిలీ, చెకొస్ల‌వాకియా, బొలివియా, ఈజిప్ట్ దేశాల‌ను కూడా సంద‌ర్శించారు. ఇండోనేషియా, జ‌పాన్‌, జ‌మైకా, కెన్యా, మ‌లేషియా, మారిష‌స్‌, మెక్సికో, నెద‌ర్లాండ్స్‌, న్యూజిలాండ్, నైజీరియా, ఒమ‌న్‌, పోలెండ్, రుమేనియా, సింగ‌పూర్, స్విట్జ‌ర్లాండ్‌, సిరియా, స్వీడ‌న్‌, టాంజేనియా, థాయ్‌లాండ్ ట్రినిడాడ్‌-టొబాగో, యునైటెడ్ అర‌బ్ ఎమిరేట్స్‌, బ్రిట‌న్‌, అమెరికా, ర‌ష్యా, ఉరుగ్వే, వెనెజులా, యుగొస్లావియా, జాంబియా, జింబాబ్వే మొద‌లైన అనేక యురోపియ‌న్‌, అమెరిక‌న్, ఆసియ‌న్ దేశాల్లో కూడా ఇందిరాగాంధీ ప‌ర్య‌టించారు. ఐక్య‌రాజ్య‌స‌మితి ప్ర‌ధాన కార్యాల‌యాన్ని కూడా సంద‌ర్శించారు.

ప్రధాన మంత్రిని గురించి తెలుసుకోండి

విశిష్ట‌మైన ల‌క్ష‌ణాలు, అంకిత‌భావం, దృఢ సంక‌ల్పం క‌లిగిన న‌రేంద్ర‌మోడీ కోట్లాది మంది భార‌తీయుల జీవితాల్లోకి ఆశా కిర‌ణంగా వ‌చ్చారు.

మొట్టమొదటి మహిళా ప్రధానమంత్రి ఇందిరా గాంధీ జీవిత చరిత్ర,Biography of Indira Gandhi

భారత రాజకీయ చరిత్రలో ఒక ముఖ్యమైన మహిళ ఇందిరా ప్రియదర్శిని, భారతదేశపు మొదటి మహిళా ప్రధాన మంత్రి. ఆమె భారత జాతీయ కాంగ్రెస్‌కు ఐకాన్‌. ఇందిరా గాంధీ తండ్రి జవహర్‌లాల్ నెహ్రూ, స్వాతంత్ర్యం కోసం ఆమె చేసిన పోరాటంలో మహాత్ముడికి మద్దతు ఇచ్చిన మొదటి భారత ప్రధాని. ఇందిరా గాంధీ రెండవ ప్రధానమంత్రిగా ఎక్కువ కాలం పనిచేశారు. ఆమె మొదటగా 1966లో, తర్వాత 1977లో, చివరకు 1980లో 1984లో మరణించే వరకు ఉన్నారు. ఆమె జవహర్‌లాల్ నెహ్రూ పరిపాలన యొక్క జవహర్‌లాల్ నెహ్రూ ప్రభుత్వానికి చీఫ్ ఆఫ్ స్టాఫ్‌గా పనిచేశారు, ఇది 1947 నుండి 1964 వరకు ఆమె అధ్యక్షురాలిగా ఎన్నికైంది. 1959.

ప్రధానమంత్రి ఇందిరాగాంధీ అధికార కేంద్రీకరణలో భయంకరంగా, బలహీనంగా మరియు అసాధారణంగా కనిపించారు. రాజకీయ వ్యతిరేకతను అణిచివేసేందుకు ఆమె 1975 నుండి 1977 వరకు భారతదేశంలో అత్యవసర పరిస్థితిని ప్రకటించారు. ఆమె నాయకత్వం వహించిన ప్రధాన రాజకీయ, సైనిక మరియు ఆర్థిక మార్పులకు దక్షిణాసియాలో భారతదేశం ప్రజాదరణ పొందింది. ఇండియా టుడే మ్యాగజైన్ 2001లో ఇందిరా గాంధీని “ప్రపంచంలోని గొప్ప ప్రధానమంత్రి”గా పేర్కొంది. BBC 1999లో ఆమెను “ఉమెన్ ఆఫ్ ది మిలీనియం” అని పిలిచింది.

జననం మరియు విద్య

ఇందిరా గాంధీ నవంబర్ 19, 1917న జన్మించారు. ఆమె కుటుంబం ఆకట్టుకునేది. ఆమె తండ్రి జవహర్‌లాల్ నహ్రూ. ఇందిరా గాంధీ ఎకోల్ నౌవెల్లే, బెక్స్ మరియు ఎకోల్ ఇంటర్నేషనల్ వంటి ప్రతిష్టాత్మక సంస్థలలో చదువుకున్నారు. ప్రపంచంలోని అనేక విశ్వవిద్యాలయాలు ఆమెకు గౌరవ డాక్టరల్ డిగ్రీని ప్రదానం చేశాయి. కొలంబియా యూనివర్శిటీ ఆమెకు అత్యుత్తమ అకడమిక్ రికార్డ్‌తో ప్రత్యేక గుర్తింపును ఇచ్చింది. శ్రీమతి ఇందిరాగాంధీ స్వాతంత్య్ర పోరాటంలో తీవ్రంగా పాల్గొన్నారు. సహాయ నిరాకరణ ఉద్యమంలో కాంగ్రెస్ పార్టీకి సహాయం చేయడానికి ఆమె తన యవ్వనంలో ‘బాల్ చరఖా సంఘ్’, అలాగే ‘వానర్ సేన’ని స్థాపించారు. సెప్టెంబరు 1942లో, ఆమె అరెస్టయ్యింది మరియు 1947లో ఢిల్లీలోని అల్లర్ల ప్రభావిత ప్రాంతాల్లో గాంధీ ఆధ్వర్యంలో పనిచేసింది.

వివాహం మరియు రాజకీయ ప్రయాణం

ఫిరోజ్ గాంధీ ఇందిరా గాంధీ భర్త. ఆమె 26 మార్చి 1942 న ఫిరోజ్ గాంధీని వివాహం చేసుకుంది మరియు వారికి ఇద్దరు పిల్లలు ఉన్నారు. ఆమె 1955లో కాంగ్రెస్ వర్కింగ్ కమిటీకి ఎన్నికయ్యారు. 1958లో ఆమె సెంట్రల్ పార్లమెంటరీ కాంగ్రెస్ బోర్డుకు ఎన్నికయ్యారు. ఆమె A.I.C.C కోసం నేషనల్ కౌన్సిల్ ఇంటిగ్రేషన్ చైర్మన్. ఆమె 1956లో ఆల్ ఇండియా యూత్ కాంగ్రెస్, మహిళా విభాగం అధ్యక్షురాలు కూడా. ఆమె 1959లో భారత జాతీయ కాంగ్రెస్ అధ్యక్షురాలిగా ఎన్నికై 1960 వరకు పనిచేశారు.

ఆమె సమాచార మరియు ప్రసార శాఖ మంత్రి (1964-1966). ఆమె జనవరి 1966 నుండి మార్చి 1977 వరకు భారత ప్రధాన మంత్రి పదవిని నిర్వహించారు. ఆమె సెప్టెంబరు 1967 నుండి మార్చి 1977 వరకు అణుశక్తి మంత్రిగా కూడా ఉన్నారు. ఆమె 5 సెప్టెంబర్ 1967 నుండి 14 ఫిబ్రవరి 1969 వరకు విదేశాంగ మంత్రిత్వ శాఖచే నియమించబడింది. గాంధీజీ జూన్ 1972 నుండి మార్చి 1977 వరకు అంతరిక్ష మంత్రిగా ఉన్నారు. జనవరి 1980 నుండి, ఆమె ప్రణాళికా సంఘం అధ్యక్షురాలిగా ఉన్నారు. ఆమె 14 జనవరి 1980 నుండి మళ్లీ ప్రధాన మంత్రి కార్యాలయ అధ్యక్షురాలిగా ఉన్నారు.

సంస్థలు మరియు సంస్థలు

ఇందిరా గాంధీ గాంధీ స్మారక్ నిధి మెమోరియల్ హాస్పిటల్, కమలా నెహ్రూ మెమోరియల్ హాస్పిటల్ మరియు కస్తూర్బా గాంధీ మెమోరియల్ ట్రస్ట్‌తో సహా వివిధ సంస్థలు మరియు సంస్థలలో సభ్యురాలు. ఆమె స్వరాజ్ భవన్ ట్రస్ట్ చైర్ పర్సన్ కూడా. 1955లో బాల్ సహయోగ్ మరియు బాల్ భవన్ బోర్డు కూడా ఆమెతో అనుబంధం కలిగి ఉన్నాయి. అలహాబాద్‌లో కమలా నెహ్రూ విద్యాలయం స్థాపించబడింది. ఆమె జవహర్‌లాల్ నెహ్రూ విశ్వవిద్యాలయం (66-77)తో సహా అనేక ప్రధాన సంస్థలతో కూడా అనుసంధానించబడింది. ఆమె ఢిల్లీ యూనివర్శిటీ కోర్టులో సభ్యురాలు, యునెస్కో (1960-1964), యునెస్కో ఎగ్జిక్యూటివ్ బోర్డు సభ్యురాలు (1960-1964 వరకు), మరియు నేషనల్ డిఫెన్స్ కౌన్సిల్ సభ్యురాలు (1962 నుండి). ఆమె సంగీత నాటక అకాడమీ మరియు హిమాలయన్ మౌంటెనీరింగ్ ఇన్‌స్టిట్యూట్‌తో పాటు దక్షిణ భారత హిందీ ప్రచార సభ మరియు జవహర్‌లాల్ నెహ్రూ మెమోరియల్ ఫండ్ అండ్ లైబ్రరీ సొసైటీలో కూడా పాల్గొంది.

ఇందిరా గాంధీ కూడా ఆగస్టు 1964లో రాజ్యసభ సభ్యురాలుగా చేశారు మరియు ఫిబ్రవరి 1967 వరకు పనిచేశారు. ఆమె నాల్గవ, ఐదవ మరియు ఆరవ సెషన్‌లలో లోక్‌సభ సభ్యురాలు కూడా. ఆమె జనవరి 1980లో రాయ్ బరేలీ (U.P.) ద్వారా ఏడవ లోక్ సభకు ఎన్నికయ్యారు. ఆమె జనవరి 1980లో రాయ్‌బరేలీ (U.P.) నుండి ఏడవ లోక్‌సభకు కూడా ఎన్నికయ్యారు. మెదక్ సీటును నిర్వహించాలని ఆమె ఇష్టపడి, రాయ్‌బరేలీ స్థానాన్ని వదులుకున్నారు. ఆమె 1967-77లో కాంగ్రెస్ పార్లమెంటరీ పార్టీకి నాయకురాలిగా ఎన్నికయ్యారు, మళ్లీ 1980 జనవరిలో.

సాక్షాత్కారాలు

ఆమె ఎన్నో విజయాలు సాధించి గర్వించదగిన వ్యక్తి. ఆమెకు 1972లో మెక్సికన్ అకాడమీ అవార్డ్ ఫర్ లిబరేషన్ ఆఫ్ బంగ్లాదేశ్ (1972), FAO 2వ వార్షిక పతకం (1973), మరియు నగరి ప్రచారిణి సభ సాహిత్య వాచస్పతి, హిందీ, 1976లో ఆమెకు భారతరత్న లభించింది. 1953లో గాంధీకి మదర్స్ అవార్డు లభించింది. , U.S.A., మరియు అత్యుత్తమ దౌత్య పనికి ఇటాలియన్ ఇసాబెల్లా డెల్ ఎస్టే అవార్డు. ఆమె యేల్ యూనివర్సిటీలో హౌలాండ్ మెమోరియల్ ప్రైజ్ కూడా అందుకుంది. ఫ్రెంచ్ ఇన్‌స్టిట్యూట్ ఆఫ్ పబ్లిక్ ఒపీనియన్ నిర్వహించిన పోల్‌లో ఆమె 1967 మరియు 1968లో రెండు సంవత్సరాల పాటు అత్యంత గౌరవనీయమైన ఫ్రెంచ్ మహిళ అని కనుగొంది. గాలప్ పోల్ సర్వే ప్రకారం, 1971 ఆమె ప్రపంచంలో అత్యంత గౌరవనీయమైన మహిళగా నిలిచింది. 1971లో, ఆమెకు అర్జెంటీనా సొసైటీ ఫర్ యానిమల్ ప్రొటెక్షన్ ద్వారా డిప్లొమా ఆఫ్ హానర్ కూడా లభించింది.

ఇందిరా గాంధీ మరణం భారత ఉక్కు మహిళ ఇందిరా గాంధీ అక్టోబర్ 31, 1984న హత్య చేయబడింది. ఆమె అంగరక్షకులలో ఇద్దరు ఆమెను చంపారు. ఇద్దరు అంగరక్షకులు ఆమెను హత్య చేశారు. భువనేశ్వర్ బహిరంగ ర్యాలీలో ఆమె ప్రసంగం భవిష్యవాణి. ఇందిరా గాంధీ తన సమాచార సలహాదారు హెచ్‌వై శారదా ప్రసాద్ రాసిన ప్రసంగాన్ని ఉపయోగించారు. స్క్రిప్ట్‌ను బయటకు తీయడం ద్వారా తన జీవితానికి విషాదకరమైన ముగింపు వచ్చే అవకాశం గురించి ఇందిరా గాంధీ క్లుప్తంగా మాట్లాడారు. ఆమె చెప్పింది, “నేను ఇప్పుడు ఇక్కడ ఉన్నాను, మరియు రేపు, నేను ఉండను.” వాళ్లు నన్ను కాల్చడానికి ఎన్నిసార్లు ప్రయత్నించారో ఎవరికీ తెలియదు. నేను బతికినా, చచ్చినా పట్టించుకోను. నేను సుదీర్ఘమైన మరియు సంతృప్తికరమైన జీవితాన్ని గడిపాను. నా జీవితమంతా నా దేశానికి సేవ చేస్తూ గడిపినందుకు గర్వపడుతున్నాను.

ముగింపు ఇందిరా గాంధీ చరిత్ర అత్యంత ప్రసిద్ధ భారతీయ నాయకులలో ఒకరు. ఆమె భారతదేశపు మొదటి మహిళా ప్రధానమంత్రి మరియు వ్యవస్థాపక పితామహులలో ఒకరైన పండిట్ జవహర్‌లాల్ నెహ్రూ కుమార్తె. అంతర్జాతీయంగా ఆమె బలమైన ఉనికి భారతదేశం గ్లోబల్ సూపర్ పవర్ కావడానికి సహాయపడింది. ఆమె పదవీకాలంలో చాలా మంది ఆమెను “ది ఐరన్ లేడీ ఆఫ్ ఇండియా” అని పిలిచేవారు. 1971 ఇండో-పాకిస్తాన్ యుద్ధంలో భారతదేశాన్ని విజయపథంలో నడిపించిన తర్వాత (ఇది గెలిచింది), చాలా మంది రాజకీయ నాయకులు ఆమెను “దేవత”గా కీర్తించారు. అటల్ బిహారీ వాజ్‌పేయి ఆమెను “దుర్గా దేవి” అని ప్రత్యేకంగా సంబోధించారు. ఆమె సాధించిన అన్ని విజయాల కోసం, ఆమె పదవీకాలం వివాదాలతో నిండిపోయింది.

ఆమె జాతీయ సంక్షోభాన్ని ప్రకటించడాన్ని చాలా మంది విమర్శించారు, ఇది ప్రభుత్వాలు మరియు ప్రతిపక్షాల నుండి మీడియా మరియు ప్రెస్ యాక్సెస్‌పై నిషేధానికి దారితీసింది. ఆపరేషన్ బ్లూ స్టార్, ఒక పుణ్యక్షేత్రం వద్ద ఉన్న సిక్కు తీవ్రవాదులను ఆ ప్రాంతం నుండి తొలగించడానికి ఉద్దేశించినప్పటికీ, ఇది చాలా వివాదాస్పదమైంది మరియు చివరికి 1984లో ఆమె మరణానికి దారితీసింది. ఆమె భారతదేశపు గొప్ప ప్రధాన మంత్రిగా వారసత్వాన్ని మిగిల్చింది. ఇందిరాగాంధీ హత్యానంతరం ఆమె తల్లి రాజీవ్ గాంధీ ఆమె తర్వాత అధికారంలోకి వచ్చారు.

Tags: indira gandhi,indira gandhi biography,biography of indira gandhi,indira gandhi death,indira gandhi speech,assassination of indira gandhi,indira gandhi interview,indira gandhi documentary,indira gandhi (politician),indira gandhi husband,indira gandhi killing video,indira gandhi family,indira gandhi history,indira gandhi assassination,indira gandhi assassins,indira gandhi life story,history of indira gandhi,biography of indira gandhi in bangla

• లాల్ బహదూర్ శాస్త్రి జీవిత చరిత్ర,Biography of Lal Bahadur Shastri
• మైఖేల్ ఫెరడే జీవిత చరిత్ర,Biography of Michael Faraday
• మహాత్మా గాంధీ జీవిత చరిత్ర రాజకీయ జీవితం,Biography of Mahatma Gandhi and Political Career
• నెల్సన్ మండేలా జీవిత చరిత్ర,Biography of Nelson Mandela
• ప్రకాష్ సింగ్ బాదల్ జీవిత చరిత్ర,Biography of Prakash Singh Badal
• షేక్ అబ్దుల్లా జీవిత చరిత్ర,Biography of Sheikh Abdullah
• సోమనాథ్ ఛటర్జీ జీవిత చరిత్ర,Biography of Somnath Chatterjee
• ప్రకాష్ కారత్ జీవిత చరిత్ర,Biography of Prakash Karat
• లాలా లజపత్ రాయ్ జీవిత చరిత్ర,Biography of Lala Lajpat Rai
• శివరాజ్ సింగ్ చౌహాన్ జీవిత చరిత్ర,Biography of Shivraj Singh Chauhan

Related Posts

చెరియాల్ స్క్రోల్ పెయింటింగ్, ఇంట్లోనే కొబ్బరి పాలను ఉపయోగించి హెయిర్ కండీషనర్‌ను ఎలా తయారు చేసుకోవాలి మరియు దాని ప్రయోజనాలు.

• ఖాతా సృష్టించుకోండి
• మార్పుచేర్పులు

Early life and rise to prominence

First period as prime minister, fall from power and return to office.

• What role did the Indian National Congress play in the Indian independence movement?
• What policies have historically been supported by the Indian National Congress?
• Is the Indian National Congress’s Gandhi family related to Mahatma Gandhi?
• What is Jawaharlal Nehru known for?
• What were Jawaharlal Nehru’s accomplishments?

Indira Gandhi

Our editors will review what you’ve submitted and determine whether to revise the article.

• PMIndia - Smt. Indira Gandhi
• Cultural India - Leaders - Biography of Indira Gandhi
• IndiaNetzone - Biography of Indira Gandhi
• GlobalSecurity.org - Indira Gandhi
• Indira Gandhi - Children's Encyclopedia (Ages 8-11)
• Indira Gandhi - Student Encyclopedia (Ages 11 and up)
• Table Of Contents

Recent News

Trusted Britannica articles, summarized using artificial intelligence, to provide a quicker and simpler reading experience. This is a beta feature. Please verify important information in our full article.

This summary was created from our Britannica article using AI. Please verify important information in our full article.

Indira Gandhi (born November 19, 1917, Allahabad, India—died October 31, 1984, New Delhi) was an Indian politician who was the first female prime minister of India , serving for three consecutive terms (1966–77) and a fourth term from 1980 until she was assassinated in 1984.

(Read Indira Gandhi’s 1975 Britannica essay on global underprivilege.)

Indira Nehru was the only child of Jawaharlal Nehru , who was one of the chief figures in India’s struggle to achieve independence from Britain, was a top leader of the powerful and long-dominant Indian National Congress (Congress Party), and was the first prime minister (1947–64) of independent India. Her grandfather Motilal Nehru was one of the pioneers of the independence movement and was a close associate of Mohandas (“Mahatma”) Gandhi . She attended , for one year each, Visva-Bharati University in Shantiniketan (now in Bolpur, West Bengal state) and then the University of Oxford in England . She joined the Congress Party in 1938.

In 1942 she married Feroze Gandhi (died 1960), a fellow member of the party. The couple had two children, Sanjay and Rajiv . However, the two parents were estranged from each other for much of their marriage. Indira’s mother had died in the mid-1930s, and thereafter she often acted as her father’s hostess for events and accompanied him on his travels.

The Congress Party came to power when her father took office in 1947, and Gandhi became a member of its working committee in 1955. In 1959 she was elected to the largely honorary post of party president. She was made a member of the Rajya Sabha (upper chamber of the Indian parliament) in 1964, and that year Lal Bahadur Shastri —who had succeeded Nehru as prime minister—named her minister of information and broadcasting in his government.

On Shastri’s sudden death in January 1966, Gandhi was named leader of the Congress Party—and thus also became prime minister—in a compromise between the party’s right and left wings. Her leadership, however, came under continual challenge from the right wing of the party, led by former minister of finance Morarji Desai . She won a seat in the 1967 elections to the Lok Sabha (lower chamber of the Indian parliament), but the Congress Party managed to win only a slim majority of seats, and Gandhi had to accept Desai as deputy prime minister.

Tensions grew within the party, however, and in 1969 she was expelled from it by Desai and other members of the old guard. Undaunted, Gandhi, joined by a majority of party members, formed a new faction around her called the “New” Congress Party. In the 1971 Lok Sabha elections the New Congress group won a sweeping electoral victory over a coalition of conservative parties. Gandhi strongly supported East Pakistan (now Bangladesh ) in its secessionist conflict with Pakistan in late 1971, and India’s armed forces achieved a swift and decisive victory over Pakistan that led to the creation of Bangladesh. She became the first government leader to recognize the new country .

In March 1972, buoyed by the country’s success against Pakistan, Gandhi again led her New Congress Party group to landslide victories in a large number of elections to state legislative assemblies. Shortly afterward, however, her defeated Socialist Party opponent from the 1971 national election charged that she had violated the election laws in that contest. In June 1975 the High Court of Allahabad ruled against her, which meant that she would be deprived of her seat in the parliament and would be required to stay out of politics for six years. She appealed the ruling to the Supreme Court but did not receive a satisfactory response. Taking matters into her own hands, she declared a state of emergency throughout India, imprisoned her political opponents, and assumed emergency powers . Many new laws were enacted that limited personal freedoms. During that period she also implemented several unpopular policies, including large-scale sterilization as a form of birth control .

Public opposition to Gandhi’s two years of emergency rule was vehement and widespread, and after it ended in early 1977, the released political rivals were determined to oust her and the New Congress Party from power. When long-postponed national parliamentary elections were held later in 1977, she and her party were soundly defeated, whereupon she left office. The Janata Party (precursor to the Bharatiya Janata Party ) took over the reins of government, with newly recruited member Desai as prime minister.

In early 1978 Gandhi and her supporters completed the split from the Congress Party by forming the Congress (I) Party—the “I” signifying Indira. She was briefly imprisoned (October 1977 and December 1978) on charges of official corruption. Despite those setbacks , she won a new seat in the Lok Sabha in November 1978, and her Congress (I) Party began to gather strength. Dissension within the ruling Janata Party led to the fall of its government in August 1979. When new elections for the Lok Sabha were held in January 1980, Gandhi and Congress (I) were swept back into power in a landslide victory. Her son Sanjay, who had become her chief political adviser, also won a seat in the Lok Sabha. All legal cases against Indira, as well as against Sanjay, were withdrawn.

Sanjay Gandhi’s death in an airplane crash in June 1980 eliminated Indira’s chosen successor from the political leadership of India. After Sanjay’s death, Indira groomed her other son, Rajiv, for the leadership of her party. She adhered to the quasi-socialist policies of industrial development that had been begun by her father. She established closer relations with the Soviet Union , depending on that country for support in India’s long-standing conflict with Pakistan.

During the early 1980s Indira Gandhi was faced with threats to the political integrity of India. Several states sought a larger measure of independence from the central government, and Sikh separatists in Punjab state used violence to assert their demands for an autonomous state. In 1982 a large number of Sikhs, led by Sant Jarnail Singh Bhindranwale , occupied and fortified the Harmandir Sahib (Golden Temple) complex at Amritsar , the Sikhs’ holiest shrine. Tensions between the government and the Sikhs escalated, and in June 1984 Gandhi ordered the Indian army to attack and oust the separatists from the complex. Some buildings in the shrine were badly damaged in the fighting, and at least 450 Sikhs were killed (Sikh estimates of the death toll were considerably higher). Five months later Gandhi was killed in her garden in New Delhi in a fusillade of bullets fired by two of her own Sikh bodyguards in revenge for the attack in Amritsar. She was succeeded as prime minister by her son Rajiv , who served until 1989.

• Prehistoric
• From History
• Cultural Icons
• Women In history
• Freedom fighters
• Quirky History
• Geology and Natural History
• Religious Places
• Heritage Sites
• Archaeological Sites
• Handcrafted For You
• Food History
• Arts of India
• Weaves of India
• Folklore and Mythology
• State of our Monuments
• Conservation

N T Rama Rao: The Maverick Who Defeated Indira Gandhi

• AUTHOR Ramesh Kandula
• PUBLISHED 28 March 2021

Indira Gandhi had conjured up a stunning comeback after she and her Congress party were steamrolled in the post-Emergency elections of 1977. The comeback was due in great part to the debacle that was the Janata Party government, which quickly lost its bearings. And now a rejuvenated Indira and Congress were riding high, aiming to win back India.

That strategy extended to Assembly elections, aggressively attempting to either win back or retain a handful of ‘traditional’ Congress strongholds. Andhra Pradesh had stood by her. Indira won the Medak parliamentary constituency in 1980, her party had swept parliamentary polls in the state, and it was hailed as a symbolic step in her ascendancy to reclaim a firm prime-ministership. As she and her party looked towards Assembly elections in Andhra Pradesh in 1983, it was in the secure knowledge that the state had never experienced a non-Congress government.

They hadn’t factored in Nandamuri Taraka Rama Rao.

‘ NTR ’ to most people, the iconic Telugu actor leveraged local sentiments that the Congress and several other national parties had evidently ignored. Supported by some powerful local business and political interests, Rao floated the Telugu Desam Party, or TDP, on March 29th 1982. Riding on Telugu pride, Telugu aspiration and matching it to his personal charisma, in less than a year, NTR went from aspirant to chief minister. In the A ssembly elections held in January 1983, the TDP formed the government with an absolute majority.

In this exclusive excerpt from Maverick Messiah: A Political Biography of N.T. Rama Rao (2021), Ramesh Kandula offers an incisive glimpse into the strategy and the landmark victory that completely changed the political landscape of Andhra Pradesh—a legacy that endures, with regional parties governing Andhra Pradesh and Telangana, which was hived off from Andhra to form a new state, in 2014. NTR-1983 also changed India’s political landscape. In short order, the TDP would emerge as a factor in national-level coalition politics, riding the wave of hairs-breadth alliances and pushing back political centralization with insistent federalism.

The most awaited election results poured in with a dramatic twist. In a classic case of misdirection, the first result came out in favour of the Congress (I). The party candidate, P. Shankar Rao, won against the TDP candidate, P. Radhakrishna, with a margin of 3003 votes from the Shadnagar (Mahabubnagar District) reserved constituency. This result was out early as the electronic voting machine (EVM) was deployed in this constituency for the first time.

But NTR, who was confidence personified, was not unduly perturbed. True to his belief, TDP candidates were soon on a winning spree. The party made a clean sweep in the coastal Andhra and Rayalaseema regions, while making significant inroads in Telangana. It secured more than 46 per cent of votes, setting a record in the electoral history of India. While it needed 148 seats to form the government, the party secured 198 seats in its debut election. Sanjay Vichar Manch, supported by the TDP, got four seats. The Congress, for the first time since AP’s formation, had to be content with sixty seats after managing 33 per cent of the votes.

It was an electoral tsunami as Indira’s iron grip on her pocket borough was literally washed away under NTR’s mighty spell.

– The oldest party got decimated by an amateur outfit that was formed just nine months ago.

‘This was arguably the most spectacular defeat the Congress had suffered,’ historian Ramachandra Guha said, ‘for its previous conquerors, such as the communists, the DMK and the Janata Party, were all led by experienced politicians who had a solid cadre of co-workers to organize their campaigns.’

India Today exclaimed, ‘The film star-turned-politician’s fantastic victory over a formidable leader with an international reputation like Mrs Gandhi has no precedent in world history.’

Senior Congress leaders, including several ministers, were left licking their wounds in the aftermath. Some of the stalwarts who lost included fifteen members of the outgoing cabinet, such as N. Janardhana Reddy, Kona Prabhakar Rao and M.A. Aziz, and Assembly Speaker Agarala Eswara Reddy.

The ‘national’ Opposition parties were on the receiving end in these elections because of the TDP sweep. The Janata Party, which had won sixty seats in 1978, was dismally reduced to one MLA. The Lok Dal was wiped out. The strength of the communists in the assembly got reduced to nine with the CPI (M) securing five and the CPI four seats. It was an even more sobering experience for the Left as the CPI and the CPI (M) had a seat adjustment for the first time after 1964. The BJP, which fielded eighty candidates, managed to keep its three seats. The Congress (J), which contested for eighty seats, got one. The Congress (S) drew a blank. The MIM was the only party which increased its strength from three to five seats, predominantly from the old city of Hyderabad. The honourable exceptions who withstood the NTR onslaught included the Janata Party’s S. Jaipal Reddy and the BJP’s M. Venkaiah Naidu.

The impressive victory of four of the five candidates fielded by Sanjay Vichar Manch was entirely due to the TDP’s support. This was the largest number of MLAs Maneka’s party, which was soon rebranded as Rashtriya Sanjay Manch (RSM), had ever managed to win in any election.

There have been a plethora of analyses and commentaries on how and why the historic win happened. The victory is significant because NTR’s feat of capturing power within nine months of founding a political party remains unassailable to this day. No single factor can be attributed to the spectacular change of regime.

The man and the moment coalesced to bring about a dramatic shift in the course of AP’s history.

NTR’s ability to project himself as a viable alternative to the Congress (I) was a major reason. The anti-Congress vote was out there for the asking. What was needed was a credible choice. Where all the other Opposition outfits failed, the TDP succeeded because it could mirror people’s aspirations more accurately. The Indian Express in its editorial, while describing ‘the emergence of the Telugu Desam as an avenging fury’, said that NTR ‘captured a mood’ even as his pledge to restore the Telugu ‘self-respect’ struck a responsive chord. The way NTR fine-tuned his ‘self-respect slogan’ without elements of bigotry was surprisingly in tandem with Telugu nationalism historically. As K.C. Suri points out, ‘The Telugu people have exhibited this tendency since the beginning of the twentieth century of finely mixing the Telugu national pride with that of Indian nationalism.’

– NTR’s native imagery and localized idiom, drawn heavily from the traditional and cultural repertoire of Telugus, produced an instant connection for the common man.

He time and again referred to atma gouravam (self-respect), jati gouravam (honour of the Telugu race), dharma yuddham (the fight for justice) and kurukshetram (the epic war in Mahabharata). All of these were expressions that appealed to people’s cultural instincts.

Sociologist Ratna Naidu explained how the TDP’s campaign material that included a booklet consisting of seven pictures of NTR in various mythological and historical roles—such as Lord Krishna, Lord Rama, emperor Krishnadevaraya, mystic Veerabhrahmendra Swamy and medieval minister Brahma Naidu—conveyed ‘leftist and radical principles through home-grown imageries and idioms available in the backyard of the nation’.

NTR’s dramatic speeches in idiomatic Telugu captured the voters’ imagination. For example, on the issue of corruption in the Congress party, he would rhetorically question, ‘Whose father’s money is this?’ To underline the point that the Congress was no longer an honourable party, he would say it was ‘selling rotten fruits in the name of the tree’. Also, the attempt to portray NTR and his party as narrowly regional or separatist did not really gel with people for the same reason. NTR was not a secessionist, and actually used pan-Indian symbolism such as Rama Rajya, the Hindu concept of ideal governance, which was culturally an integral part of the national imagination. As sociologist Ratna Naidu pointed out, the TDP campaign was very different from that of the DMK of Tamil Nadu in its content and tone. NTR’s appeal to Telugu nationalism all through was never antithetical to the idea of national identity.

The no-holds-barred coverage in Eenadu was widely seen as a major factor in NTR’s debut victory. ‘Who says NTR has won? It is Ramoji Rao who has won,’ Indira Gandhi reportedly said.

Analysts pointed out the significant change in the social background of the TDP legislators, suggesting it contributed to the party’s astounding victory.

– The TDP brought about an alliance between dominant caste groups and Backward Castes (BCs).

This contrasted with the Congress (I)’s combination of the upper-caste groups and the Scheduled Castes and Tribes. The BCs have since been the backbone of TDP’s electoral support.

It may be interesting to note that the number of Reddy MLAs in the 1983 assembly was still dominant at sixty-eight, while that of Kammas was fifty-two in the 294-strong House. As many as forty-five Reddy MLAs were elected on the TDP ticket.

The number of Kamma MLAs elected on the TDP ticket was marginally higher at forty-eight, while only three Kammas made it on the symbol of other parties.127 On the face of it, more Kammas seem to have found their way to the assembly through the TDP.

But even in 1967, as many as forty-four Kamma legislators were returned to the assembly when there was no TDP around.

The victory of the TDP as a triumph of regional assertion has also been widely discussed. The argument goes that since Independence, the emerging regional capitalist class was increasingly finding it difficult to defend and promote its interests in the Delhi-centric world of politics. This assertive class, as exemplified by businessman and media baron Ramoji Rao, contributed to the rise of regional parties such as the TDP. Significantly, since the 1980s, the states, especially those ruled by non-Congress parties, began demanding a more meaningful share in the power structure.

The fact that NTR’s political success was markedly different from that of MGR in Tamil Nadu was noted by several commentators. MGR had a long history of working in politics before he floated his own party and staked a claim to power.

NTR’s foray was sudden and without a shred of past political involvement. NTR was acutely aware of his own phenomenal success. ‘Comparing what I have achieved this time with the others is not a fair proposition. They have been in politics long before they achieved success. I have done it in nine months,’ NTR protested in an interview to India Today .

The emergence of the TDP, in a way, put paid to any possibility of a ‘national’ party, including the resurgent BJP, being able to rise to power in the state in the foreseeable future. Even after the bifurcation of the state in 2014, two regional parties, the TDP and the Telangana Rashtra Samithi (TRS), captured power in AP and Telangana, respectively. In 2019, again the regional parties, the TRS and the YSR Congress, stormed to power in the two Telugu states. The BJP and the Congress remained weak Opposition parties. Inspired by the success of the TDP, several regional outfits sprouted subsequently, with some degree of achievement, but none with the same dramatic impact. Likewise, among all regional parties in the country ranging from the AIADMK (founded in 1972) to the AAP (formed in 2012), NTR’s TDP performed the best among the first-timers in the country.

– Clearly, NTR and his party did not ride to power just on his film glamour. His success was accompanied by a new native ideology and political culture.

The moment was right for a viable political alternative, and the man rose to fill the void. How this significant political development was more than a filmi affair became evident decades later when another bid was made by another film star, Chiranjeevi, on the same lines, but not with the same result.

Thanks to the NTR phenomenon which resulted in victory against Indira Gandhi and the well-entrenched Congress, the Telugus certainly gained new-found recognition in the eyes of the rest of the country. One of the perennial complaints of the Telugu people was that they had been subsumed under the ‘Madrasi’ tag in the north Indian consciousness even after the linguistic state was formed. NTR’s arrival on the scene brought about a definite change in the way AP was looked at by politicians and media in Delhi. B.P.R. Vithal, a distinguished civil servant, was serving the African country Sudan as a budget adviser during the dramatic political developments in his home state. Vithal, who later worked as deputy chairman, planning board, in NTR’s government, recalled:

I saw the swearing in of Sri NT Rama Rao, as the chief minister of Andhra Pradesh, in a public ceremony at the Lal Bahadur Stadium in January 1983, live on the Sudanese TV in Khartoum, Sudan. It was the first time that the entire Arab world came to know that an important part of India was Telugu country.

Till then, even North Indians knew us as only ‘Madrasis’. What we wanted to achieve by having a separate linguistic State was emotionally achieved only then and entirely due to NTR.

NTR was indeed able to arouse such tremendous curiosity through his historic win in the media that three European television crews—the British, West German and Italian—visited Hyderabad to film him in action. Delhi-based journalists, for the first time in recent years, descended upon Hyderabad to see what was so special about the film actor who trounced Indira Gandhi.

Excerpted with permission from the book Maverick Messiah: A Political Biography of N.T. Rama Rao by Ramesh Kandula (published by Penguin Random House India).

This article is part of our special series the 'Making of Modern India' through which we are focussing on the period between 1900-2000. This century saw the birth and transformation of India. This series aims to chronicle India's exciting journey and is a special feature brought to you by LHI Foundation.

Handcrafted Home Decor For You

Blue Sparkle Handmade Mud Art Wall Hanging

Handcrafted Tissue Box Cover Sea Green & Indigo Blue (Set of 2)

Scarlet Finely Embroidered Silk Cushion Cover

Sunflower Handmade Mud Art Wall Hanging

Best of Peepul Tree Stories

Indira Gandhi Biography

Table of Contents

Indira Gandhi , born on November 19, 1917, in Allahabad, India, was a trailblazing Indian politician who made history as the first female prime minister of India. Her remarkable political career spanned several terms, with her first tenure from 1966 to 1977 and a return to power in 1980, leading until her tragic assassination in 1984. Indira Gandhi’s leadership left an indelible mark on Indian politics, and she was known for her strong and often controversial decisions during her time in office. Her legacy continues to be a topic of interest and discussion in the realm of Indian politics, making her a significant figure in the nation’s history. In this article you will get to know about Indira Gandhi’s Early life, her role as India’s Prime Minister , her political roller coaster ride and many more things.

Fill Out the Form for Expert Academic Guidance!

Please indicate your interest Live Classes Books Test Series Self Learning

Verify OTP Code (required)

I agree to the terms and conditions and privacy policy .

Fill complete details

Target Exam ---

Indira Gandhi Biography: Early Life

Indira Nehru, the only child of India’s iconic leader Jawaharlal Nehru, played a pivotal role in the country’s struggle for independence from British rule. Her lineage was steeped in the fight for freedom, as her grandfather Motilal Nehru was a close associate of Mahatma Gandhi. Indira’s journey to prominence began with her education, including a brief stint at Visva-Bharati University and later at the University of Oxford in England. In 1938, she joined the Indian National Congress, a party that was at the forefront of India’s quest for independence .

In 1942, Indira Gandhi married Feroze Gandhi , a fellow Congress Party member, and the couple had two children, Sanjay and Rajiv. Although their marriage was often marked by estrangement, Indira’s role as her father’s hostess and her travels with him kept her deeply involved in the political sphere. The Congress Party came to power with her father’s ascent to the position of prime minister in 1947, and Indira Gandhi’s political career gained momentum. In 1955, she became a member of the party’s working committee, and in 1959, she was elected as the party president, a largely honorary position. Her formal entry into the Indian parliament’s upper chamber, the Rajya Sabha, occurred in 1964. That same year, Lal Bahadur Shastri, Nehru’s successor as prime minister, appointed her as the Minister of Information and Broadcasting in his government. Indira Gandhi’s early life and gradual ascent within the Congress Party marked the beginning of a remarkable political career that would eventually see her become the first female Prime Minister of independent India and an influential global figure.

List of India’s Prime Minister

Indira Gandhi: A Turbulent Tenure as India’s Prime Minister

During Indira Gandhi’s first term as Prime Minister, She faced various challenges within her own party. After the sudden death of Lal Bahadur Shastri in January 1966, Gandhi was chosen as the leader of the Congress Party through a compromise between its right and left wings. However, her leadership was constantly challenged by the right wing, led by Morarji Desai , a former finance minister. In the 1967 elections, although Gandhi won a seat in the Lok Sabha , the Congress Party only managed to secure a slim majority, leading her to accept Morarji Desai as deputy prime minister.

Tensions continued to escalate within the party, leading to Gandhi’s expulsion in 1969 by Desai and other senior members. Undeterred, she formed a new faction known as the “New” Congress Party, which gained significant support among party members. In the 1971 Lok Sabha elections, the New Congress group secured a resounding victory over a coalition of conservative parties.

During this time, Gandhi strongly supported East Pakistan (now Bangladesh) in its struggle for independence from Pakistan. India’s armed forces achieved a swift and decisive victory over Pakistan, leading to the creation of Bangladesh, with Gandhi being the first world leader to recognize the new country.

In March 1972, riding on the wave of India’s success against Pakistan, Gandhi’s New Congress Party won landslide victories in many state legislative assembly elections. However, her political opponent from the 1971 national election accused her of violating election laws, leading to a ruling by the High Court of Allahabad in June 1975 that would have barred her from politics for six years. Gandhi appealed to the Supreme Court but received an unsatisfactory response. Consequently, she declared a state of emergency across India, imprisoned her political adversaries, and assumed emergency powers. During this period, she implemented several controversial policies, including widespread sterilisation as a means of birth control, alongside other laws that limited personal freedoms.

Indira Gandhi’s Political Rollercoaster: From Power to Defeat and Back Again

In the early 1970s, Indira Gandhi faced significant public opposition during her two-year emergency rule. When this period ended in 1977, her political rivals were determined to remove her and the New Congress Party from power. National parliamentary elections held later that year resulted in a resounding defeat for Gandhi and her party, leading her to step down as prime minister. The Janata Party took over, with Morarji Desai as the new prime minister.

In 1978, Gandhi and her supporters formed the Congress (I) Party, with the “I” signifying Indira. She faced brief imprisonments in 1977 and 1978 on corruption charges. Despite these setbacks, she won a seat in the Lok Sabha in November 1978, and her Congress (I) Party began to gain strength. Internal divisions within the ruling Janata Party eventually led to its downfall in August 1979. New elections in January 1980 saw a landslide victory for Gandhi and Congress (I), as she returned to power. Her son Sanjay, who had become her chief political adviser, also secured a seat in the Lok Sabha, and all legal cases against both Indira and Sanjay were dropped.

However, tragedy struck in June 1980 with the untimely death of Sanjay in an aeroplane crash, leaving Indira without her chosen successor. She then began grooming her other son, Rajiv Gandhi , for leadership. Indira continued her father’s quasi-socialist policies of industrial development and strengthened ties with the Soviet Union for support in India’s ongoing conflict with Pakistan.

During the early 1980s, Indira faced challenges to India’s political unity, as several states sought greater autonomy from the central government. In Punjab, Sikh separatists, led by Sant Jarnail Singh Bhindranwale, occupied the Golden Temple complex in Amritsar. Tensions escalated, leading to Gandhi’s decision in June 1984 to order the Indian army to oust the separatists. This operation resulted in damage to the shrine and the loss of many lives.

Indira Gandhi Death

Tragically, in revenge for the Amritsar attack, Indira Gandhi was assassinated in her garden in New Delhi on October 31, 1984, by two of her Sikh bodyguards, Satwant Singh and Beant Singh. This shocking event sent shockwaves across India and the world, as it marked a significant turning point in the country’s history. Indira Gandhi’s death left a void in Indian politics, as she had been a formidable leader and a central figure in shaping the nation’s post-independence trajectory.

Following her assassination, her son, Rajiv Gandhi, was thrust into the political limelight and took over as the Prime Minister of India. Rajiv’s tenure was marked by both significant achievements and challenges, including economic reforms, improved relations with some neighbouring countries, and also controversies. He served as Prime Minister until 1989, leading the nation through a pivotal period in its history, during which India continued to navigate complex political, economic, and social changes.

Frequently Asked Questions (FAQs) on Indira Gandhi

Who was indira gandhi.

Indira Gandhi was a prominent Indian politician who served as the first female Prime Minister of India. She played a significant role in India's struggle for independence and left a lasting impact on the nation's political landscape.

When and where was Indira Gandhi born?

Indira Gandhi's birthplace was Allahabad, India, and she was born on November 19, 1917.

What was Indira Gandhi's family background?

She was the only child of Jawaharlal Nehru, a key figure in India's independence movement and its first Prime Minister. Her family was deeply involved in the fight for India's freedom.

How did Indira Gandhi enter politics?

Indira Gandhi's political journey began with her education and her association with the Indian National Congress, the party at the forefront of the independence movement. She joined the Congress Party in 1938 and gradually rose through the ranks.

What were some of Indira Gandhi's notable achievements as Prime Minister?

Indira Gandhi led India to victory in the 1971 war with Pakistan, which resulted in the creation of Bangladesh. She also implemented various socio-economic policies during her tenure.

Related content

Talk to our academic expert!

Language --- English Hindi Marathi Tamil Telugu Malayalam

Get access to free Mock Test and Master Class

Register to Get Free Mock Test and Study Material

Offer Ends in 5:00

• Entertainment
• Life & Style

To enjoy additional benefits

CONNECT WITH US

An extract from ‘NTR — A Political Biography’: The Telugu superstar’s dramatic entry into politics

An organised man, n.t. rama rao chose the perfect time to launch his political career. an excerpt from a new biography in his centenary year.

June 03, 2023 02:29 pm | Updated June 07, 2023 03:00 pm IST

N.T. Rama Rao addressing a public meeting at Srikalahasti, Andhra Pradesh, on August 30, 1984. | Photo Credit: The Hindu archives

As a Telugu superstar, Nandamuri Taraka Rama Rao or NTR (1923-1996) was not interested in politics, but the story goes that he began following political developments in Andhra Pradesh after his daughter married Chandrababu Naidu, a minister in Tanguturi Anjaiah’s cabinet. He finally made the move to join politics on March 29, 1982, a day after he turned 60. His Telugu Desam Party ousted the Congress which had ruled the then undivided State for 27 years. NTR served as Chief Minister for seven years, and left an indelible mark on Andhra politics and Telugu identity. In NTR: A Political Biography , to mark his centenary year, Ramachandra Murthy Kondubhatla reappraises NTR’s life and legacy. An excerpt:

N.T. Rama Rao (right) with Chandrababu Naidu. | Photo Credit: Getty Images

It was like a plot from one of NTR’s super-hit movies. A man born in a rural lower-middle-class family in a remote village became a superstar in Telugu filmdom and created history in politics as well, by ousting the Congress which had ruled Andhra Pradesh for twenty-seven years. The way he entered politics, named his party and launched it had all the trappings of a gripping drama. But then, there was no Rama Rao without drama.

The switch from a film career to a political one was unexpected. NTR never read newspapers. He would just glance at the cinema section in the dailies and throw the papers aside. He told his close friends that he was not interested in politics or sports. NTR started following political developments in Andhra Pradesh only after his daughter Bhuvaneswari married Chandrababu Naidu, who was a minister in Tanguturi Anjaiah’s cabinet. NTR saw for himself the pomp and circumstance associated with the office of the chief minister when he visited Raj Bhavan to witness his college mate Bhavanam Venkatram taking oath. Rumours were floating that the screen hero had plans to become a real hero by entering politics. This made some Congress leaders lose their sleep.

Chief Minister N.T. Rama Rao, during his visit to Miapur on the outskirts of Hyderabad, on February 3, 1984. He went into a hut and enquired about the villager’s family. | Photo Credit: The Hindu archives

However, for now, NTR, who would soon turn sixty on 28 May 1982, went back to films. The scripts he selected had political overtones. He was careful to choose themes that would prepare the ground for his political debut. Sardar Paparayudu , Justice Chowdary , Chandasasanudu , Bobbili Puli and Pothuluri Veerabrahmendra Swami Charitra were films meant to give him an image that would suit his future political profile. Most of the films mentioned here were box-office hits that had enhanced the popular craze for the hero. His charisma and popularity did not wane till his last film.

N.T. Rama Rao at a rally in Andhra Pradesh. | Photo Credit: Getty images

Plans under wraps

NTR started keeping an eye on the political developments in Andhra Pradesh. He was interested in how his son-in-law Chandrababu Naidu performed. Bhavanam Venkatram’s performance was worse than Anjaiah’s. Indira Gandhi was disappointed once again. NTR was getting calls from his friends and fans, saying that it was the right time for him to enter politics.

Prime Minister Indira Gandhi with N.T. Rama Rao at Gandhi Hill, Vijayawada, on March 23, 1984. | Photo Credit: PIB

NTR was keeping his cards close to his chest. His first steps towards connecting with allies were taken delicately and slowly. NTR by nature was a very organised person. As a film director and producer, he would very methodically prepare the script and screenplay, and finalize the actors, lyric writers and music director before commencement of shooting. He came up in life through sheer discipline and hard work. He was not prepared to announce his decision to enter politics before making adequate preparations.

Behind the scenes, NTR had spent considerable time with friends and Telugu scholars deciding the name of the political party he wanted to launch. This was about two weeks before 29 March 1982, when he planned to make his big announcement.

Picking a lucky date

N.T. Rama Rao at a political campaign. | Photo Credit: Wiki Commons

The date 29 March had a special significance for NTR. It was on that day that his movie Paataala Bhairavi was declared a super hit. It was again on 29 March 1963 that his great movie Lava Kusa was released. Desoddharakulu , the first Telugu social film in colour, starring him, was also released on that date in 1973. He believed it was his lucky date, so he chose to launch his political party on 29 March 1982.

The propitious time fixed was 2.30 p.m. It was in the club hall on the first floor of New MLA Quarters. Thousands of people had gathered there to get a glimpse of NTR. ‘Brothers and sisters,’ said NTR, ‘For the past few months I have been thinking of entering politics. But I was not sure how people would react to the idea. Now I see that so many of you have come here on your own on learning that I would announce my entry into politics. I am overwhelmed by your response. From this very moment I am entering politics.’

N.T. Rama Rao as Telugu Desam president. | Photo Credit: The Hindu archives

The audience repeatedly asked the name of the party. He took out the slip from his pocket and in a filmy style and read out: ‘Telugu Desam Party.’ He said he was a Telugu and his party was Telugu Desam Party. Thus, the TDP was born. He announced: ‘I am a Telugu man. From today onwards, I have decided to devote myself to the cause of our state. I have decided to fight to revive the glory of our cultural heritage and of our language. Therefore, we will call our party Telugu Desam.’

NTR: A Political Biography ; Ramachandra Murthy Kondubhatla, HarperCollins, ₹699.

Excerpted with permission from HarperCollins.

Related Topics

The Hindu Sunday Magazine / Literary Review / state politics / cinema / Telugu / Telugu cinema / India / political parties / politics (general) / national politics / election / Andhra Pradesh / ministers (government)

Top News Today

• Access 10 free stories every month
• Save stories to read later
• Access to comment on every story
• Sign-up/manage your newsletter subscriptions with a single click
• Get notified by email for early access to discounts & offers on our products

Terms & conditions   |   Institutional Subscriber

Comments have to be in English, and in full sentences. They cannot be abusive or personal. Please abide by our community guidelines for posting your comments.

We have migrated to a new commenting platform. If you are already a registered user of The Hindu and logged in, you may continue to engage with our articles. If you do not have an account please register and login to post comments. Users can access their older comments by logging into their accounts on Vuukle.

Jawaharlal Nehru

(1889-1964)

Who Was Jawaharlal Nehru?

Nehru was born in Allahabad, India in 1889. His father was a renowned lawyer and one of Mahatma Gandhi's notable lieutenants. A series of English governesses and tutors educated Nehru at home until he was 16. He continued his education in England, first at the Harrow School and then at Trinity College, Cambridge, where he earned an honors degree in natural science. He later studied law at the Inner Temple in London before returning home to India in 1912 and practicing law for several years. Four years later, Nehru married Kamala Kaul; their only child, Indira Priyadarshini, was born in 1917. Like her father, Indira would later serve as prime minister of India under her married name: Indira Gandhi . A family of high achievers, one of Nehru's sisters, Vijaya Lakshmi Pandit, later became the first woman president of the UN General Assembly.

Entering Politics

In 1919, while traveling on a train, Nehru overheard British Brigadier-General Reginald Dyer gloating over the Jallianwala Bagh massacre. The massacre, also known as the Massacre of Amritsar, was an incident in which 379 people were killed and at least 1,200 wounded when the British military stationed there continuously fired for ten minutes on a crowd of unarmed Indians. Upon hearing Dyer’s words, Nehru vowed to fight the British. The incident changed the course of his life.

This period in Indian history was marked by a wave of nationalist activity and governmental repression. Nehru joined the Indian National Congress, one of India's two major political parties. Nehru was deeply influenced by the party's leader, Gandhi. It was Gandhi's insistence on action to bring about change and greater autonomy from the British that sparked Nehru's interest the most.

The British didn't give in easily to Indian demands for freedom, and in late 1921, the Congress Party's central leaders and workers were banned from operating in some provinces. Nehru went to prison for the first time as the ban took effect; over the next 24 years, he was to serve a total of nine sentences, adding up to more than nine years in jail. Always leaning to the left politically, Nehru studied Marxism while imprisoned. Though he found himself interested in the philosophy but repelled by some of its methods, from then on the backdrop of Nehru's economic thinking was Marxist, adjusted as necessary to Indian conditions.

Marching Toward Indian Independence

In 1928, after years of struggle on behalf of Indian emancipation, Nehru was named president of the Indian National Congress. (In fact, hoping that Nehru would attract India's youth to the party, Gandhi had engineered Nehru's rise.) The next year, Nehru led the historic session at Lahore that proclaimed complete independence as India's political goal. November 1930 saw the start of the Round Table Conferences, which convened in London and hosted British and Indian officials working toward a plan of eventual independence.

After his father's death in 1931, Nehru became more embedded in the workings of the Congress Party and became closer to Gandhi, attending the signing of the Gandhi-Irwin pact. Signed in March 1931 by Gandhi and the British viceroy Lord Irwin, the pact declared a truce between the British and India's independence movement. The British agreed to free all political prisoners and Gandhi agreed to end the civil disobedience movement he had been coordinating for years.

Unfortunately, the pact did not instantly usher in a peaceful climate in British-controlled India, and both Nehru and Gandhi were jailed in early 1932 on charges of attempting to mount another civil disobedience movement. Neither man attended the third Round Table Conference. (Gandhi was jailed soon after his return as the sole Indian representative attending the second Round Table Conference.) The third and final conference did, however, result in the Government of India Act of 1935, giving the Indian provinces a system of autonomous government in which elections would be held to name provincial leaders. By the time the 1935 act was signed into law, Indians began to see Nehru as the natural heir to Gandhi, who didn’t designate Nehru as his political successor until the early 1940s. Gandhi said in January 1941, "[Jawaharlal Nehru and I] had differences from the time we became co-workers and yet I have said for some years and say so now that ... Jawaharlal will be my successor."

World War II

At the outbreak of World War II in September 1939, British viceroy Lord Linlithgow committed India to the war effort without consulting the now-autonomous provincial ministries. In response, the Congress Party withdrew its representatives from the provinces and Gandhi staged a limited civil disobedience movement in which he and Nehru were jailed yet again.

Nehru spent a little over a year in jail and was released with other Congress prisoners three days before Pearl Harbor was bombed by the Japanese. When Japanese troops soon moved near the borders of India in the spring of 1942, the British government decided to enlist India to combat this new threat, but Gandhi, who still essentially had the reins of the movement, would accept nothing less than independence and called on the British to leave India. Nehru reluctantly joined Gandhi in his hardline stance and the pair were again arrested and jailed, this time for nearly three years.

By 1947, within two years of Nehru's release, simmering animosity had reached a fever pitch between the Congress Party and the Muslim League, who had always wanted more power in a free India. The last British viceroy, Louis Mountbatten, was charged with finalizing the British roadmap for withdrawal with a plan for a unified India. Despite his reservations, Nehru acquiesced to Mountbatten and the Muslim League's plan to divide India, and in August 1947, Pakistan was created—the new country Muslim and India predominantly Hindu. The British withdrew and Nehru became independent India’s first prime minister.

The First Prime Minister of Independent India

Domestic policy.

The importance of Nehru in the context of Indian history can be distilled to the following points: he imparted modern values and thought, stressed secularism, insisted upon the basic unity of India, and, in the face of ethnic and religious diversity, carried India into the modern age of scientific innovation and technological progress. He also prompted social concern for the marginalized and poor and respect for democratic values.

Nehru was especially proud to reform the antiquated Hindu civil code. Finally, Hindu widows could enjoy equality with men in matters of inheritance and property. Nehru also changed Hindu law to criminalize caste discrimination.

Nehru's administration established many Indian institutions of higher learning, including the All India Institute of Medical Sciences, the Indian Institutes of Technology, and the National Institutes of Technology, and guaranteed in his five-year plans free and compulsory primary education to all of India's children.

National Security and International Policy

The Kashmir region—which was claimed by both India and Pakistan—was a perennial problem throughout Nehru's leadership, and his cautious efforts to settle the dispute ultimately failed, resulting in Pakistan making an unsuccessful attempt to seize Kashmir by force in 1948. The region has remained in dispute into the 21st century.

Internationally, starting in the late 1940s, both the United States and the U.S.S.R. began seeking out India as an ally in the Cold War, but Nehru led efforts toward a "nonalignment policy," by which India and other nations wouldn’t feel the need to tie themselves to either dueling country to thrive. To this end, Nehru co-founded the Non-Aligned Movement of nations professing neutrality.

Recognizing the People's Republic of China soon after its founding, and as a strong supporter of the United Nations, Nehru argued for China’s inclusion in the UN and sought to establish warm and friendly relations with the neighboring country. His pacifist and inclusive policies with respect to China came undone when border disputes led to the Sino-Indian war in 1962, which ended when China declared a ceasefire on November 20, 1962, and announced its withdrawal from the disputed area in the Himalayas.

Nehru's four pillars of domestic policies were democracy, socialism, unity, and secularism, and he largely succeeded in maintaining a strong foundation of all four during his tenure as president. While serving his country, he enjoyed iconic status and was widely admired internationally for his idealism and statesmanship. His birthday, November 14, is celebrated in India as Baal Divas ("Children's Day") in recognition of his lifelong passion and work on behalf of children and young people.

Nehru's only child, Indira, served as India's prime minister from 1966 to 1977 and from 1980 to 1984 when she was assassinated. Her son, Rajiv Gandhi, was prime minister from 1984 to 1989, when he was also assassinated.

QUICK FACTS

• Name: Jawaharlal Nehru
• Birth Year: 1889
• Birth date: November 14, 1889
• Birth City: Allahabad
• Birth Country: India
• Gender: Male
• Best Known For: Jawaharlal Nehru, Indira Gandhi’s father, was a leader of India’s nationalist movement and became India’s first prime minister after its independence.
• Civil Rights
• World Politics
• War and Militaries
• Astrological Sign: Scorpio
• Trinity College
• Nacionalities
• Death Year: 1964
• Death date: May 27, 1964
• Death City: New Delhi
• Death Country: India

We strive for accuracy and fairness.If you see something that doesn't look right, contact us !

CITATION INFORMATION

• Article Title: Jawaharlal Nehru Biography
• Author: Biography.com Editors
• Website Name: The Biography.com website
• Url: https://www.biography.com/political-figure/jawaharlal-nehru
• Access Date:
• Publisher: A&E; Television Networks
• Last Updated: April 20, 2021
• Original Published Date: April 3, 2014

Watch Next .css-smpm16:after{background-color:#323232;color:#fff;margin-left:1.8rem;margin-top:1.25rem;width:1.5rem;height:0.063rem;content:'';display:-webkit-box;display:-webkit-flex;display:-ms-flexbox;display:flex;}

Famous Political Figures

Julius Caesar

10 of the First Black Women in Congress

Kamala Harris

Deb Haaland

Why Lewis Strauss Didn’t Like Oppenheimer

Madeleine Albright

These Are the Major 2024 Presidential Candidates

Hillary Clinton

Indira Gandhi

Toussaint L'Ouverture

Vladimir Putin

Float depicting Indira killing part of parade in Canada

Visual Stories